UWAGA!
Wszystkie zamówienia złożone od 23 kwietnia zostaną zrealizowane (wysłane) dopiero 29 kwietnia.
Za utrudnienia przepraszamy
Skuteczność alarmów wybudzeniowych
Skuteczność alarmów wybudzeniowych
Autor: Jędrzej Sarnecki
Opracowanie na podstawie: Apos E, Schuster S, Reece J i wsp. Enuresis Management in Children: Retrospective Clinical Audit of 2861 Cases Treated with Practitioner-Assisted Bell-and-Pad Alarm. J Pediatr 2018;193:211-216.
Moczenie nocne jest najczęściej występującym zaburzeniem oddawania moczu u dzieci. Definiowane jest jako oddawanie moczu podczas snu u dzieci powyżej 5. roku życia. W przypadku gdy występuje bez przerwy od urodzenia i przy braku chorób mogących być jego przyczyną, określane jest jako pierwotne izolowane moczenie nocne. Moczeniem nocnym wtórnym określa się natomiast sytuację, kiedy po co najmniej 6 miesiącach kontrolowania czynności pęcherza w czasie snu dziecko ponownie zaczyna się moczyć w nocy lub gdy moczenie nocne wynika z obecności innych zaburzeń. Postępowanie lecznicze w pierwotnym izolowanym moczeniu nocnym obejmuje zmianę stylu życia, diety, zastosowanie alarmów wybudzeniowych i podawanie desmopresyny. Dostępne dane wskazują, że leczenie farmakologiczne desmopresyną jest mniej skuteczne niż stosowanie alarmów wybudzeniowych oraz że moczenie nocne może nawracać po zakończeniu przyjmowania leku nawet u 90% pacjentów[1],[2]. Z tych powodów m.in. w Australii rekomendowane jest stosowanie alarmów wybudzeniowych jako pierwszego etapu postępowania terapeutycznego, a podawanie desmopresyny jest zalecane tylko w przypadku niepowodzenia tej metody.
W 2017 r. w The Journal of Pediatrics ukazała się praca przedstawiająca wynik badania przeprowadzonego w 7 ośrodkach w Australii, oceniającego skuteczność stosowania alarmu wybudzeniowego w leczeniu moczenia nocnego. W tym celu Apos i wsp. retrospektywnie przeanalizowali dane kliniczne dotyczące 2861 dzieci w wieku od 5 do 16 lat (64% chłopców) leczonych z powodu moczenia nocnego (w 91% przypadków rozpoznaniem było pierwotne moczenie nocne). Badacze oceniali czas stosowania alarmu wybudzeniowego (z czujnikiem w macie umieszczanej pod prześcieradłem) przed ustąpieniem moczenia nocnego (definiowanym jako 14 „suchych” nocy) oraz częstość nawracania dolegliwości. U 76% pacjentów z badanej populacji odnotowano skuteczność zastosowanej metody po 1 okresie wykorzystywania alarmu wybudzeniowego, bez istotnych różnic w efektywności postępowania w zależności od wieku czy płci. Średni czas stosowania alarmu wynosił 62 ± 31 dni. W przypadku uwzględnienia pacjentów, u których stosowano alarm wybudzeniowy w 2 lub 3 okresach, skuteczność postępowania wynosiła 81%.
W podsumowaniu autorzy publikacji wskazują, że zebrane dane świadczą o wysokiej skuteczności zastosowanego systemu alarmu wybudzeniowego. Wyniki badania zasługują na uwagę szczególnie ze względu na zebraną dużą grupę pacjentów oraz zastosowanie konkretnego modelu alarmu wybudzeniowego, czyli identycznej interwencji u wszystkich pacjentów. Do ograniczeń badania należy jego retrospektywny charakter oraz fakt, że dane dotyczące skuteczności zastosowanego modelu alarmu wybudzeniowego mogą nie odzwierciedlać skuteczności innych dostępnych na rynku sprzętów.
[1] Glazener CM, Evans JH, Peto RE. Treating nocturnal enuresis in children: review of evidence. J Wound Ostomy Continence Nurs 2004;31:223-234.
[2] Gibb S, Nolan T, South M i wsp. Evidence against a synergistic effect of desmopressin with conditioning in the treatment of nocturnal enuresis. J Pediatr 2004;144:351-357.
