Trądzik zwyczajny – patogeneza i leczenie.
Słowa kluczowe / Keywords:
Streszczenie:
Trądzik zwyczajny jest najczęstszą dermatozą wieku młodzieńczego będącą następstwem przemian hormonalnych zachodzących w tym wieku. Miejscowa hiperreaktywność mieszków łojowych na zwiększoną produkcję androgenów prowadzi do łojotoku, zaburzeń rogowacenia ujść gruczołów łojowych, a w następstwie do rozwoju mikrozaskórników i nadmiernego namnażania Propionibacterium acnes. Bakterie te są głównym czynnikiem wyzwalającym kolejne zjawisko w trądziku – odczyn zapalny. Podstawą leczenia trądziku jest terapia ukierunkowana na zwalczanie mieszkowej keratynizacji przy pomocy przede wszystkim miejscowych retinoidów i nadtlenku benzoilu. Odczyn zapalny z kolei hamowany jest przez preparaty z erytromycyną i klindamycyną, a także przez nadtlenek benzoilu. W cięższych postaciach trądziku lekami z wyboru są tetracykliny lub – przy niemożności ich zastosowania –erytromycyna lub azytromycyna. W najcięższych przypadkach lekiem z wyboru jest izotretynoina podawana doustnie.
Abstract:
Acne is the most common skin disease in adolescence being a consequence of hormonal alterations occurringin these years. Local hyperreactivity to and rogens within sebaceous follicles leads to increased sebum production, hypercornification of sebaceous ducts and comedo formation. Within microcomedons excessive proliferation of P. acnes takes place, which in consequence produces inflammation. Topical therapy of acneis directed against follicular keratinization (topical retinoids, benzoyl peroxide), and inflammation (erthromycin,clindamycin, and again benzoyl peroxide). In more severe cases of acne the treatment of choice are tetracyclines then erythromycin or azythromycin. In the most severe or resistant to antibiotics cases systemicis otretinoine is used.
